Χημικό Ο2 αερίου οξυγόνου UHP, οξυγόνο UN1072 που συμπιέζεται Odourless

Χημικό Ο2 αερίου οξυγόνου UHP, οξυγόνο UN1072 που συμπιέζεται Odourless

Περιγραφή:

Το οξυγόνο είναι ένα χημικό στοιχείο με το σύμβολο Ο και τον ατομικό αριθμό 8. Είναι μέλος της ομάδας στοιχείων έκτης ομάδας σχετικά με τον περιοδικό πίνακα και είναι ιδιαίτερα αντιδραστικός φορέας αμέταλλων και οξείδωσης που διαμορφώνει εύκολα τα οξείδια με τα περισσότερα στοιχεία καθώς επίσης και άλλες ενώσεις.

Το οξυγόνο είναι απαραίτητο για να στηρίξει την περισσότερη επίγεια ζωή. Το οξυγόνο χρησιμοποιείται στην κυψελοειδή αναπνοή και πολλές σημαντικές κατηγορίες οργανικών μορίων στους οργανισμούς διαβίωσης περιέχουν το οξυγόνο, όπως οι πρωτεΐνες, τα νουκλεϊνικά οξέα, οι υδατάνθρακες, και τα λίπη, όπως οι σημαντικότερες ιδρυτικές ανόργανες ενώσεις των ζωικών κοχυλιών, των δοντιών, και του κόκκαλου. Η μεγαλύτερη μέρος της μάζας των οργανισμών διαβίωσης είναι οξυγόνο ως συστατικό του νερού, το σημαντικότερο συστατικό των lifeforms.

Αντιθέτως, το οξυγόνο ξαναγεμίζεται συνεχώς από τη φωτοσύνθεση, η οποία χρησιμοποιεί την ενέργεια του φωτός του ήλιου για να παραγάγει το οξυγόνο από το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα. Το οξυγόνο είναι πάρα πολύ χημικά αντιδραστικό για να παραμείνει ένα ελεύθερο στοιχείο στον αέρα χωρίς συνεχώς να ξαναγεμιστεί από τη φωτοσυνθετική δράση των οργανισμών διαβίωσης. Μια άλλη μορφή οξυγόνου, όζον, απορροφά έντονα υπεριώδης UVB ακτινοβολία και οι βοήθειες στρώματος όζοντος μεγάλου υψομέτρου προστατεύω τη βιόσφαιρα από την υπεριώδη ακτινοβολία. Αλλά το όζον είναι ένας ρύπος κοντά στην επιφάνεια όπου είναι ένα υποπροϊόν της αιθαλομίχλης. Στα χαμηλά ύψη γήινης τροχιάς, το ικανοποιητικό ατομικό οξυγόνο είναι παρόν για να προκαλέσει τη διάβρωση του διαστημικού σκάφους.

Το φυσικό οξυγόνο αποτελείται από τρία σταθερά ισότοπα, 16O, 17O, και 18O, με 16O όντας το αφθονότερο. Το περισσότερο 16O είναι συντεθειμένο στο τέλος της διαδικασίας τήξης ηλίου στα massivestars αλλά μερικά γίνονται στη διαδικασία καψίματος νέου. 17O γίνεται πρώτιστα με το κάψιμο του υδρογόνου στο ήλιο κατά τη διάρκεια του κύκλου CNO, που κάνει τον ένα κοινό ισότοπο στις ζώνες καψίματος υδρογόνου των αστεριών. Το περισσότερο 18O παράγεται όταν συλλαμβάνει 14N έναν πυρήνα 4He, καθιστώντας 18O κοινό στις ήλιο-πλούσιες ζώνες των εξελιγμένων, ογκωδών αστεριών.

Δεκατέσσερα ραδιοϊσότοπα έχουν χαρακτηριστεί. Ο σταθερότερος είναι 15O με μια ημιζωή 122,24 δευτερολέπτων και 14O με μια ημιζωή 70,606 δευτερολέπτων. Όλα τα υπόλοιπα ραδιενεργά ισότοπα έχουν τις ημιζωές που είναι λιγότερο από 27 s και η πλειοψηφία αυτά έχει τις ημιζωές που είναι λιγότερο από 83 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ο πιό κοινός τρόπος αποσύνθεσης του αναπτήρα ισοτόπων από 16O είναι αποσύνθεση β+ για να παραγάγει το άζωτο, και ο πιό κοινός τρόπος για τα ισότοπα βαρύτερα από 18O είναι βήτα αποσύνθεση για να παραγάγει το φθόριο.

Secifications:

1. Σωματικές ιδιότητες

2. Χαρακτηριστικά τεχνικά στοιχεία (COA)

3. Συσκευασία

Εφαρμογές: